Uit mijn bed gekuukeld.

Tja, het moest er een keer van komen natuurlijk. Afgelopen week was het dan zover. Een plof gevolgd door een luide kreet, oh jee die is uit zijn bed gevallen. En ja hoor, toen ik bij hem kwam zat hij heel verdrietig op zijn kontje voor zijn ledikantje te huilen. Gelukkig was het al snel weer goed. Toen wij even later beneden zaten en ik zei dat hij uit zijn bed was gevallen, knikte hij heftig ja en zei; "bam !". Dat is duidelijk. Volgende keer maar weer de slaapzak aan. Verder gaat het de goede kant uit. Tim komt nu aardig op gewicht door de extra vetten en suikers die nu in zijn voeding zitten. En qua ontwikkeling gaat het ook de goede kant uit. Hij stapelt zijn blokken in en op elkaar en wanneer hij klaar is roept hij:"kijk es" ,en klapt vol trots in zijn handjes. Heerlijk toch ?.